Een dag in de speeltuin begint voor Michael de Rijp om tien uur. Vanuit zijn woonplaats Apeldoorn stapt hij op de bus waarna hij drie kwartier later uitstapt in Dieren, een dorp aan de Veluwezoom. Op drie minuten lopen van de bushalte ligt de grootste speeltuinvereniging van Nederland. “En de gezelligste en goedkoopste natuurlijk!”. Zo groot zelfs dat Michael met een portofoon rondloopt.

Als ik dan zo’n big smile van een kind zie, ja, daar doe ik het voor.

Big smile

Hij is verknocht aan deze plek. “Ik kwam op een dag Sonja, een van de vrijwilligers van de speeltuin, tegen, raakte in gesprek en bood aan ook te komen helpen als vrijwilliger. Ik woonde toen nog in Dieren zelf.” Al twaalf jaar lang zet hij zich vijf dagen per week in. “Eerst waren het zes dagen, maar inmiddels heb ik de maandag toch maar vrij genomen.”
Ooit werkte Michael in een slachterij en bij een afvalverwerkingsbedrijf. Een paar jaartjes, maar dat ging niet helemaal lekker. Maar in de speeltuin, daar is hij echt in zijn element. Het voelt als zijn baan. “Soms nemen mensen het niet helemaal serieus, dat ik vrijwilligerswerk doe, maar voor mij voelt het gewoon als mijn werk.” De Dierense kinderen nemen het allemaal wel heel serieus, want als Michael de regels van de skelterbaan aan ze uitlegt, wordt er geluisterd. “De veiligheid van de kinderen is belangrijk, dus als de stoplichten rood zijn, moeten ze toch echt even wachten.” Niet alle kinderen zijn het ermee eens, want ja ‘er komt toch geen verkeer aan!’. “Ach ja, we hebben allemaal onze streken gehad, maar uiteindelijk gaat het erom dat iedereen veilig kan spelen en lekker veel plezier heeft. Als ik dan zo’n big smile van een kind zie, ja, daar doe ik het voor.”

Familie

De kinderen in dit dorp mogen blij zijn met Michael en zijn collega-vrijwilligers. Dankzij hen kunnen ze als een hamster door een rad rennen, van de glijbanen gaan, over touwen lopen en lekker kliederen bij de waterspeelplek.
Niet alleen door de kinderen, maar ook vanwege de speeltuinfamilie heeft Michael het al zo’n lange tijd heel erg naar zijn zin. “Voor mij voelen Sonja en Berry, die al meer dan veertig jaar vrijwilliger zijn hier, als mijn ouders. Ook met de andere vrijwilligers kan ik goed opschieten.”
In totaal zijn er vijfendertig vrijwilligers in de speeltuin. Op de drukste dagen zijn ze met negen man en vrouw bezig: de kassa wordt bemand, iemand verkoopt versnaperingen, de skelterbaan heeft een begeleider en de rest loopt rond. “Als je hier werkt, moet je rustig blijven, niet boos worden, communiceren met de kinderen en hun ouders en goede zin hebben. Het is vaak hard werken, want de dagen zijn lang en we plegen ook nog onderhoud aan de toestellen.”
In de winter is de speeltuin dicht.  Dan houdt Michael zich meer bezig met zijn grote liefde: de muziek. Samen met familieleden runt hij een online radiostation ‘De Gouden Adelaar FM’. Er komen Engelse populaire nummers voorbij en ook zijn eigen lievelingsgenre: Nederlandstalig. Vooral de Drentse Jannes draait hij graag. Vandaag klinkt Jannes eventjes niet op het radiostation, maar via de boombox bij de skelterbaan. Een nieuwe groep kinderen staat te trappelen om een rondje te rijden. “Ja, starten maar!”

Foto: deverhalenmaker/Annemieke Dubbeldeman