Dat leidde uiteindelijk tot de keuze om een dag minder te werken en vrijwillig taalcoach te worden. Zonder dat ze erop uit was, leerde ze veel.
Contact met mensen
‘Ik ben redacteur; dat is mijn tweede carrière’, zegt Schreiner, die hiervoor in het basisonderwijs werkte. Ze gaf acht jaar Nederlands en Engels als tweede taal op scholen in Nederland en Azië. Beide talen zijn voor haar moedertalen: ze heeft een Amerikaanse moeder en een Nederlandse vader en is tweetalig opgevoed. Op haar dertigste deed ze een opleiding journalistiek in Canada en zo kwam de carrièreswitch: ze werd redacteur. ‘In het onderwijs had ik een actievere rol met veel contact met mensen. Dat heb ik in mijn huidige baan veel minder; veel gaat digitaal. Dus na zes jaar begon dat te kriebelen.’ Schreiner maakte dankbaar gebruik van de mogelijkheid die de universiteit bood om kosteloos een work-life balance coach in te schakelen. Haar leidinggevende moedigde haar daarin aan.
‘Positive change’
‘Ik kwam er door gesprekken met die coach achter dat ik op zich wel op de goede plek zit. Ik haal voldoening uit mijn rol, alleen misschien niet voor vijf dagen in de week. De missie van RSM, ‘to be a force of positive change’, zette me aan het denken over de positieve impact die ik zelf zou willen bereiken bij anderen. Ja, ik wil goede teksten schrijven en goede studenten rekruteren als tekstschrijver en dat kun je zien als positieve verandering. Maar ik wilde iets met directe impact op de maatschappij.’ Het werd haar oude liefde: taalles geven. Ze werd taalcoach bij Taal aan Zee in Den Haag, een taalschool voor anderstaligen en vluchtelingen bij haar in de buurt. ‘Je helpt zo een vluchteling om hier te aarden, dat vind ik mooi. Ik begeleid nu een hoogopgeleide Turkse vrouw van mijn leeftijd.’
Gelukkiger
Schreiner moest nog wel even met haar leidinggevende praten. ‘Ik vond het moeilijk om aan mijn baas te zeggen dat ik minder wilde werken om vrijwilligerswerk te doen. Dat voelt dan toch alsof ik mijn werk niet leuk vind.’ Door de gesprekken met haar coach had ze inmiddels voldoende zelfvertrouwen om deze hobbel te nemen. Zo werd Schreiner in februari 2019 taalcoach. Ze geniet erg van die nieuwe rol. ‘Mijn taalmaatje en ik kunnen goed met elkaar opschieten. Ik help haar met de Nederlandse taal, maar we koken ook samen en ik ken haar gezin inmiddels. Ik kan nu mijn beide interesses onderwijs en journalistiek combineren. De variatie van een kantoorbaan en een actieve, helpende rol vind ik prettig. Daardoor ben ik nu ook gelukkiger in mijn werk op de universiteit.’
Andere taal leren
Het contact met haar Turkse taalmaatje beïnvloedt Schreiners werk als redacteur. ‘Ik leer van haar hoeveel moeite het kost om dingen te begrijpen die voor Nederlanders vanzelfsprekend zijn. Ik had wel ervaring met het taalverwervingsproces bij kinderen, maar nog niet met volwassenen die een andere taal leren. In het één-op-één-contact met mijn taalmaatje zie ik hoe moeilijk dat is. In de teksten die ik schrijf voor RSM, houd ik daar nu veel meer rekening mee. We hebben veel internationale studenten en de voertaal is Engels. Maar dat is lang niet voor alle studenten de moedertaal. Ik wil dat de doelgroep mijn teksten begrijpt en daarom let ik er beter op dat ik woorden gebruik die de meeste mensen wel kennen.’
Verrassend
Schreiner wilde een andere invulling van haar leven. Informeel leren, daar was ze helemaal niet bewust mee bezig. Maar ze heeft wel degelijk veel geleerd, vindt ze. ‘Door de gesprekken met mijn coach ben ik zelfverzekerder en assertiever geworden. Ik kan beter uiten wat ik wil, dus ook dat ik vier dagen wilde werken in plaats van vijf. En ik vind het verrassend dat ik in mijn rol als taalcoach gaandeweg dingen leer over taalverwerving bij volwassenen die ik in mijn betaalde werk kan gebruiken.’
Meer lezen
Lees meer op de website van het Sociaal Fonds Kennissector (SoFoKleS), waar onder meer nog meer verhalen staan over work-life balance.