Gaan een vrijwilliger en deelnemer met een kwetsbare gezondheid elkaar weer live ontmoeten? En wat als eenzaamheid een hele grote rol speelt? Kan een 70+ vrijwilliger weer op school komen voorlezen? En wat als die een partner met een kwetsbare gezondheid heeft? Kan een student weer op bezoek bij een oudere man met gezondheidsproblemen?
Zomaar wat voorbeelden die vragen om een interpretatie van de regels op de eigen praktijk.
Hoe doe je dat? Petra van Loon (NOV, programma Samen Ouder Worden) en Frouk Reehoorn (Humanitas Groningen) delen hun inzichten:
- Zet als organisatie duidelijke lijnen uit en bekijk per activiteit, situatie, deelnemer en vrijwilliger of en hoe starten mogelijk is.
Hiermee help je mensen keuzes maken. “Ik heb me laten leiden door de richtlijnen vanuit de organisatie. Meneer vond die maar ongezellig en onnodig, maar ik heb hem toch gezegd dat ik me eraan moest houden.” Aldus een vrijwilliger van Humanitas.
- Start alléén als de deelnemer en de vrijwilliger er beiden achter staan.
Algemene afspraken geven houvast, maar of individuen in hun situatie starten of niet hangt helemaal af van hun eigen afwegingen.
- Zorg dat er áltijd iemand is om mee te sparren.
Het helpt om je vragen, gevoel of onzekerheid te delen. De praktijk is weerbarstiger dan de algemene regels en de enige oplossing daarvoor is: met elkaar in gesprek!
Welke situaties ken jij waarin een zorgvuldige afweging gemaakt moest worden die misschien afweek van de algemene afspraken? We horen het graag!