In de sport is het inderdaad een ingeburgerd gebruik, dat er van vrijwillige inzet gebruik wordt gemaakt op deze manier. Zonder deze inzet van ouders en vrijwilligers zouden veel clubs niet kunnen bestaan. Om e.e.a. te formaliseren, is het goed dat er afspraken worden gemaakt over wederzijdse verwachtingen. Het is hierbij goed om weg te blijven van juridische formuleringen, want daarover gaat het in de kern niet. Het gaat hier over een zinvolle activiteit voor kinderen of jongeren en de manier waarop dat wordt georganiseerd. Impliciete afspraken of sociale druk werkt minder prettig, dus het is goed als er in het geheel van de vereniging of stichting afspraken worden gemaakt over de manier waarop vrijwillige inzet vorm kan krijgen. De precieze inhoud of de afspraken verschillen uiteraard per organisatie en - mocht de hoogte van de bijdrage of de invulling van taken belemmerend zijn - dan is overleg met het bestuur(slid) een volgende stap. 

Voor meer informatie is onderzoek uit 2013 beschikbaar over het fenomeen 'wederdienst': Voor wat hoort wat? - Verwey-Jonker Instituut https://www.verwey-jonker.nl/publicatie/voor-wat-hoort-wat/ of een samenvatting van dit onderzoek: https://www.socialevraagstukken.nl/wederkerigheid-uit-vrije-wil-is-heel-gewoon/.

voor zover ik weet, is het bij sportverenigingen gebruikelijk dat je je als lid en/of als ouder of verzorger ook inzet voor de vereniging. Dat kan vaak op verschillende manieren, zoals in de vorm van onderhoudswerkzaamheden, bar-  of kantinediensten of helpen bij een toernooi. Soms is er een mogelijkheid om dit af te kopen als je dit niet wilt of kunt.

Voor veel sportvereninigen is deze vorm van vrijwillige  inzet van groot belang om te kunnen draaien als vereniging; die is er van en voor leden; je doet het samen. In hoeverre je dit kunt verplichten, en of dat wettelijk ook mag, durf ik niet met zekerhied te zeggen. Adam van Bergeijk weet jij dat?