Deze publicatie is gebaseerd op mijn etnografische studie naar verschillende vrijwilligersinitiatieven, in het kader van Samen Ouder Worden (een programma van Vereniging NOV). Door de tijd heen heb ik gevolgd hoe zulke initiatieven fungeren als ontmoetingsplekken. Ze bieden ruimte voor mensen om te (blijven) onderzoeken wie ze samen willen en kunnen zijn.

Dat vraagt kunst en kunde, want coördinatoren laveren daarbij tussen het zoeken naar mogelijkheden en het respecteren van grenzen, bijvoorbeeld bij een complexe hulpvraag of wanneer er sprake is van onderlinge spanningen.

Voor wie als coordinerende vrijwilliger, coordinator of sociaal werker bij een initiatief betrokken is: hoe ga jij om met lastige situaties in je initiatief, in de relaties tussen deelnemers, hulpvragers of vrijwilligers? Wat zijn die situaties? Hoe balanceer je daarbij tussen mogelijkheden en grenzen van de situatie?