#100verhalen: Hans - fulltime inzet na pensioen

2471 keer bekeken 0 reacties

Er zijn een aantal dingen die kunt doen als je met pensioen gaat. Reizen bijvoorbeeld. Veel meer tijd aan je hobby besteden. Op de kleinkinderen passen. Of je zet een stichting op waarmee je vier dagen per week bezig bent, als een soort tweede baan na je pensioen, omdat het nu eenmaal je passie is.

Dat laatste deed Hans Hendriks. Van een pensioengat heeft deze kersverse inwoner van het Brabantse Best geen last. Als directeur en bestuurder van allerlei zorg- en verpleeginstellingen hield hij zich tijdens zijn werkende leven altijd al bezig met bedenken hoe je een prettige omgeving creëert voor mensen die hulp nodig hebben, zoals dagbesteding. “Hoe je het ook wendt of keert, binnen de muren van een zorginstelling hangt toch altijd een hulpverlenende sfeer. Ik wilde toen altijd al het liefst een omgeving creëren waarbij mensen zich geen patiënt voelen.”
Al in de laatste jaren voor zijn pensionering was hij bezig een project op te zetten om zijn idealen nog meer in de praktijk te brengen en zo rolde hij van het afscheid van zijn werkend bestaan naar een bijna fulltime job als vrijwilliger. “Want de passie bleef, ik wilde door met de ideeën die ik had over een andere inrichting van zorg en daar een actieve rol in houden.”

Fluitend naar ‘werk’

Campus Vitaal heet de werkplaats waar nu al vier jaar lang vier dagen per week mensen over de vloer komen om te werken. Ze zijn tussen de veertig en tachtig jaar en hebben te maken met dementie, een burn-out, Korsakov en andere psychische problemen. “We noemen het bewust een werkplaats of atelier. Hier zijn we creatief bezig en kijken we niet naar de beperkingen van de ziektes die ze hebben, maar gaan we uit van de talenten van mensen.” Het is geen zorgomgeving, maar een werkomgeving en dat vinden de deelnemers prettig. Ze komen fluitend naar ‘werk’, net als hijzelf. “Natuurlijk is het wel zo dat de begeleidende vrijwilligers moeten kunnen omgaan met de uitdagingen die deze groep met zich mee brengt. Zo is het tempo aangepast aan de doelgroep en is in een aantal gevallen een-op-een begeleiding nodig. Maar dat is gewoon hoe het hier gaat.” De sfeer is er prettig en er wordt over van alles gepraat: van de voetbaluitslagen tot aan problemen waar ze tegenaan lopen. Het is Hans zijn tweede huis. “En mijn derde huis is de bouwmarkt, want er zijn veel materialen nodig om de spullen te maken.”

Ik vind het vreselijk leuk en ik heb de deelnemers net zo hard nodig als zij mij. Ik moet er niet aan denken maar steeds thuis te zitten!

Koffie vitaal

In de werkruimte staan werkbanken, het ruikt er naar hout en koffie. Uit de werkplaats komen duurzame producten die op bestelling gemaakt zijn. Van kerststallen tot vleermuiskasten voor de gemeente en van speelgoedtreinen tot voederhuisjes voor vogels, gemaakt van populierenhout uit de voortuin. Hans is blij met alle opdrachten. “We krijgen zoveel aanvragen, dat het soms gebeurt dat we een opdracht niet kunnen aannemen, omdat het wel bij het tempo van de mensen die hier werken moet passen.” Sinds kort verkopen ze koffie onder hun eigen label, ‘koffie vitaal’, zodat degenen die niet handig zijn met gereedschap de koffie kunnen afwegen en verpakken. Twee vrijwilligers begeleiden op een dag een groep van vijf tot zes mensen die aan het werk zijn. “Ze moeten niet alleen goed met mensen kunnen omgaan, maar ook een beetje handig zijn. Zo hebben we nu een begeleider die vroeger timmerman was en ook goed met mensen kan omgaan, dat is prettig.”

Win-win situatie

Naast Hans zijn er nog vier andere mensen actief bij de stichting. Hijzelf is begeleider, organisator en penningmeester in één. Naast de twee dagen die hij in de werkplaats is, zorgt hij ook voor nieuwe opdrachten, het schrijven van offertes, aangaan van samenwerkingen en versturen van de facturen. “Ik vind het vreselijk leuk en ik heb de deelnemers net zo hard nodig als zij mij. Ik moet er niet aan denken maar steeds thuis te zitten!” Een win-win situatie, zoals dat genoemd wordt. “Aan de andere kant is het natuurlijk wel verstandig ook wat taken uit handen te geven in de toekomst, om te zorgen voor de continuïteit van de organisatie. Ik ben zelf natuurlijk ook al zeventig.”
Voorlopig is Hans nog wel een tijdje zoet met zijn negen-tot-vijf vrijwilligersjob en is het tijd weer aan de slag te gaan, want de soep is op. Uit de radio klinkt Omroep Brabant, iemand vertelt een mop, de sfeer is goed, er wordt gelachen, ook om de eigen vergeetachtigheid. “Hee Hans”, roept iemand, “waar is die zaag nou gebleven?”

Ben je geïnspireerd en wil je weten hoe jij je vrijwillig in kunt zetten? Bekijk de mogelijkheden via vrijwilligerswerk.nl.
> Lees meer over vrijwillig inzetten in Best.
> Meer info over Campus Vitaal check je hier.

 

Cookie-instellingen