“Plezier en liefdadigheid, dat is waar de club voor staat.” Odin Wijnhoven heeft er momenteel bijna een full time job aan om iedereen die het maar horen wil -vooral kranten, radio en televisie- te vertellen over de Tempeleers. “Want iedereen die denkt dat we dit jaar geen carnaval vieren, heeft het mis. Het is haast drukker dan ooit met het alternatieve programma, want het is nieuw zo en we moeten creatief zijn.”
Want Carnaval een jaartje overslaan, dat is echt voor niemand een optie. Die drie dagen feest is waar iedereen onder de rivieren enorm naar uitkijkt. “Natuurlijk blijven mensen dit jaar wel thuis, maar we gaan er toch met zijn alleen een feestje van maken. Carnaval gaat ons aan het hart.”

Stadsprins

Hoe is het eigenlijk zo gekomen dat Odin woordvoerder is geworden van de club? “Een aantal jaar geleden ben ik gevraagd om Stadsprins te zijn en erna ben ik lid geworden en mag ik elke keer weer met een prachtig pak wekenlang op pad voor de vereniging en tevens vertellen over de Tempeleers.”
Stadsprins worden, dat is voor velen een droom. Het wordt ook wel het geheim van Maastricht genoemd: tot de bekendmaking weet niemand wie het is. Voor Odin kwam de benoeming als een totale verrassing. “Ik was destijds bezig met een inzamelactie voor de Voedselbank, toen een aantal mij bekende Tempeleers persoonlijk wat voedselpakketten aan huis wilden brengen. Heel vreemd, want we hadden gewoon een inzamelpunt, maar goed, mij best. Eenmaal binnen hebben we een half uur gepraat over van alles en nog wat, toen ze begonnen over de Stadsprins. Naïef als ik was, noemde ik meteen wat namen ter suggestie, maar ze bleken er te zijn om mij te vragen! Je dient meteen te accepteren of te bedanken, maar dat laatste doet nooit iemand. Mijn vrouw gaf me een aanmoedigend knikje, ‘want natuurlijk Odin, dat wil je!’ en zo kwam het dat ik wekenlang mijn mond moest houden en liegen over mijn aanstaande rol. Toen ik eindelijk op een bomvol plein uitgeroepen werd tot Stadsprins, was dat bevrijdend en een hele eer.”

Carnaval is namelijk niet enkel hossen en drinken, het is een feest van verbinding. Net als alle maatschappelijke organisaties in de stad, zorgt het feest voor sociale samenhang.

Liefdadigheid

Destijds werkte Odin als journalist bij de regionale omroep L1 en zijn werkgever begreep gelukkig volkomen dat Odin het prinsschap had aangenomen. Zodoende kon hij ad hoc wekenlang verlof nemen om zich voor te bereiden op zijn taak. Dat hij werd gevraagd als Stadsprins komt volgens hemzelf waarschijnlijk doordat hij zich verdienstelijk maakte voor de stad. Hij zette zich in voor de voedselbank, de voetbalclub, de vriendencarnavalsvereniging en trad op in een dialectbandje. “Ze zullen denk ik hebben gezien dat ik met iedereen door een deur kan en altijd wel bereid ben onbezoldigd de handen uit de mouwen te steken en dat gewaardeerd hebben.”
Zijn tijd als prins was intens en prachtig en hij ervoer de liefdadigheid die onderdeel van het motto is. “Ik heb gezien hoeveel er allemaal vrijwillig gebeurt in de stad tijdens vele bezoeken die ik aan organisaties bracht. Ook bezocht ik zieke mensen die als wens hadden nog eens de Stadsprins te ontmoeten. Carnaval is wat betreft echt een feest van een lach en een traan.” Het is een goed gebruik dat de leden van de club, het zijn er drieëndertig, zich jaarrond vrijwillig inzetten en dat er geld wordt opgehaald voor de organisaties van de stad. “Carnaval is namelijk niet enkel hossen en drinken, het is een feest van verbinding. Net als alle maatschappelijke organisaties in de stad, zorgt het feest voor sociale samenhang.”

Plezier

Sinds hij lid is, is Odin het hele jaar bezig met de club. Met name in de laatste maanden voor carnaval is het erg druk. Tegenwoordig werkt hij als woordvoerder van de gemeente Echt-Susteren. Zijn baas, de burgemeester zelf, is carnavalsgek en voorzitter van de Bond van Carnavalsverenigingen Limburg. “Die heeft er begrip voor dat ik in de laatste weken mijn inzet voor de Tempeleers combineer met werk. Ik hoef ook geen tijd over te houden voor hobby’s, want carnaval is mijn hobby”.
Naast de leden die met hun mooie pak naar buiten treden, zijn er nog zo’n honderdtwintig andere vrijwilligers die onmisbaar zijn voor de ‘vastelaovend in Mestreech’. Zij zorgen voor sponsoren, de aankleding binnen en buiten, vergunningen, geven lessen carnavalogie aan kinderen en zo meer.
Alle inwoners van de stad kijken echt uit naar de drie dagen waarop ze even alle dagelijkse bezigheden en beslommeringen los kunnen laten. Ook voor Odin is dan de tijd van organiseren weer eventjes klaar en mag hij met de handjes in de lucht. Dit jaar thuis met een biertje, een online carnavalsquiz en een huis versierd in rood-geel-groen. De jaarlijkse aftrap met twaalf kanonschoten, “eigenlijk elf, maar er is eerst een testschot, ook om de duiven te verjagen”, gebeurt niet op het Vrijthof, maar vanuit huis. De pannen, pollepels en ballonnen liggen al klaar om te knallen. Nog één nachtje slapen en dan: Väöl plezeer Odin!

Foto: Jeroen Drummen