2012, een afgeladen Olympisch stadion in Londen: muziek, een oneindige stroom sporters uit tientallen landen, lichteffecten, een oorverdovend applaus en uiteindelijk… het ontsteken van de vlam. Kippenvelmomentje? De Tilburgse Ben van Deursen vond van wel en hij kan het weten, want hij zat bij de openingsceremonie in dat stadion. Als lijnrechter bij badminton reist hij al zestien jaar de wereld over. Naast nagenoeg alle Europese landen, kwam hij ook in China, Maleisië, Taipei, Macau, Azerbeidzjan en Nieuw-Zeeland. Toen hij nog werkte als interne accountant in een ziekenhuis zag hij alleen het sportveld en de hotels vanbinnen, want zijn werk thuis wachtte. Eenmaal met pensioen, nam hij het ervan en plande wat dagen ervoor en erna om rond te reizen, vaak met een collega-lijnrechter. “Elk toernooi heeft sowieso zijn eigen charme, of het nu klein of groot is. Dat ik ook overal ter wereld kom, maakt het nog veel leuker."
Je kunt wel zeggen dat zonder al die mensen die het in hun vrije tijd doen, deze toernooien niet plaats kunnen vinden en dat geldt voor bijna alle sporten wel.
De derde helft
Hoe wordt iemand überhaupt vrijwillig lijnrechter bij badminton? “Ik speelde zelf al langer badminton toen ik ging helpen bij het organiseren van toernooien. Op een zekere dag ging ik mee met een lijnrechter naar een toernooi, waar bleek dat een andere lijnrechter ziek was en mij werd gevraagd in te vallen. Ik vond dat zo leuk dat ik het daarna vaker ben gaan doen. Ik werd eigenlijk een beetje voor de leeuwen geworpen, want een opleiding bestond nog niet.” Inmiddels zit Ben zelf bij de landelijke begeleidingscommissie voor nieuwe lijnrechters, om ze handvatten mee te geven. “Iedereen die zelf speelt, kent natuurlijk wel de spelregels, maar er zijn ook wel wat gedragscodes om mee te geven. Wat lijnrechters bij voorkeur niet moeten doen, is onderuitgezakt en wijdbeens op hun stoeltje zitten. Wel aan te raden is een luidkeelse, duidelijke call vol zelfvertrouwen, want dan wordt er beter naar je geluisterd.” Naast twee tot tien lijnrechters - dat hangt af van de grootte van het toernooi - is er ook een scheidsrechter op een hoge stoel en een of meer servicerechters. “Je kunt wel zeggen dat zonder al die mensen die het in hun vrije tijd doen, deze toernooien niet plaats kunnen vinden en dat geldt voor bijna alle sporten wel. Bij de spelen in Londen waren er alleen al zestig lijnrechters voor badminton.”
Na afloop van de wedstrijddag genieten alle officials mee van de derde helft. Goed voor het groepsgevoel en natuurlijk gezellig. “Op de eerste dagen van zo’n toernooi kun je gerust bezig zijn van acht uur in de ochtend tot middernacht.”
Nieuw-Zeeland
Ben stond niet van de een op de andere dag bij het WK en op de Olympische spelen. “Ik ben er een beetje ingegroeid. Ik begon met kleine badmintontoernooien en werd op den duur gevraagd voor de grotere. Na een jaar of tien was ik ook aanwezig bij de grootste, internationale evenementen.” De faciliteiten voor de vrijwilligers ter plekke zijn altijd geregeld, het enige wat ze zelf betalen is het vervoer om er te komen. “Naar Nieuw-Zeeland is het qua kosten weer een ander verhaal dan Wenen, maar ik zie het als een manier om op plekken te komen waar ik anders niet zo snel naartoe zou gaan. Dat ik vanwege mijn passie op de Olympische spelen stond, is toch geweldig? Bovendien ga ik dan minder op vakantie, behalve dan die ene keer dat ik met een bevriende lijnrechter terugkeerde naar Nieuw-Zeeland, omdat het zo mooi was.”
Ben staat inmiddels zelf niet meer bij de grootste buitenlandse toernooien aan de lijn, omdat lijnrechters daar tot een bepaalde leeftijd actief mogen blijven. “Heel soms word ik gevraagd in te vallen, dat is altijd weer leuk.” Bij de kleinere toernooien ‘mag’ hij nog wel aan de lijn staan en inmiddels doet hij ook veel organisatorische zaken voor Badminton Nederland en regelt hij weleens financiële zaken rondom badmintonevenementen. “Ze weten me te vinden, aangezien ik goed overweg kan met cijfers.”
En dan zijn er natuurlijk nog de huurdersbelangenvereniging, de cliëntenraad, de wijkraad en de diverse werkgroepen en denktanks waardoor Ben altijd bezig is. Nee, het is maar heel goed dat hij geen geraniums heeft.