Vrijwilliger bij de politie word je niet zomaar. De ongeveer 2400 politievrijwilligers hebben allemaal een selectieprocedure doorstaan en een opleiding bij de politieacademie achter de rug. Ze voeren verschillende taken uit. Velen gaan de straat op en weer anderen houden zich meer achter de schermen bezig met bijvoorbeeld cybercrime en cold cases. Naast een basisopleiding zijn er aanvullende opleidingen om gespecialiseerd te raken op een bepaald vlak en meer bevoegdheden te krijgen.

Strepen en vlammetjes

Hans is vooral op straat te vinden en heeft bewust gekozen om als vrijwilliger bij de politie te gaan en het niet als fulltime vaste baan te doen. “Ik werk met plezier op kantoor en zie mijn werk als vrijwillig agent als een vorm van persoonlijke ontwikkeling en het is juist ook leuk omdat het heel anders is dan mijn baan.” Al veertien jaar zet hij zich in en heeft meerdere opleidingen achter de rug. Aan de drie strepen op de schouder zie je dat hij als ‘agent’ over straat gaat. Collega’s met twee strepen zijn surveillanten, met ééntje aspiranten en iemand met een vlammetje op het uniform heeft een ondersteunende functie. Iedereen kan zichzelf inroosteren op plekken waar vrijwilligers gevraagd worden: op een evenement, voor inbraakpreventie in de wijk of voor een dienstronde door de stad.
Als Hans een dienst draait, gaat hij met een volledige uitrustig op pad: vuurwapen, pepperspray, handboeien en portofoon. Vaak is hij op pad met een beroepsagent. “Ik werk expres nooit in mijn eigen woonomgeving; het is wel prettig om niet steeds bekenden tegen het lijf te lopen.” Als Hans en zijn beroepscollega aan het werk zijn, is er in principe geen onderling verschil wat betreft bevoegdheden en verantwoordelijkheden.

Stressbestendigheid en uitdaging

In het begin vond Hans het nog wel onwennig, met zo’n uniform door de stad. “Maar nu na veertien jaar is het vanzelfsprekend. Het pak gaat aan en ik ben in functie. Door mijn werk bij de politie heb ik nog meer geleerd met mensen om te gaan en mijn mannetje te staan. Laten we wel zijn, het grootste deel van het werk bestaat uit praten. Het is natuurlijk niet zo dat je bij elke melding over je motorkap ligt met getrokken vuurwapen.” Inmiddels kan hij wel tegen een stootje en is stressbestendig, een must als je je bij de politie inzet.
Vanwege zijn bevoegdheden is hij bij veel verschillende soorten meldingen. “Dat maakt voor mij het werken bij de politie zo ontzettend leuk. Je komt heel diverse dingen tegen. Ook de cultuur bij de politie spreekt mij erg aan: je moet van elkaar op aan kunnen in allerlei verschillende situaties. Het voelt voor mij goed om wezenlijk iets voor de maatschappij te kunnen betekenen.” De moeilijkste situaties vindt hij die waarbij de acute chaos groot is en dat je vanuit daar naar rust moet gaan om overzicht te krijgen. “Maar vaak heb je dan gelukkig al snel een ‘senior’ ter plaatse die overzicht creëert. Moeilijk is eigenlijk ook niet het juiste woord, omdat ik alles nog steeds heel uitdagend vindt.”
Hoe lastig de situaties ook kunnen zijn waar Hans als politieagent mee te maken krijgt, de diensten geven toch positieve energie. “Het is dankbaar werk om te kunnen helpen waar nodig. Ik ervaar van toegevoegde waarde te zijn, of het nu bij een woninginbraak of verkeersongeval is of wanneer ik mee helpen zoeken naar vermiste personen of bemiddel bij burenruzies. Als persoon groei ik er door.”

Foto: John Brussel