Je hoort weleens van mensen die nadat zich ergens een ramp heeft voltrokken meteen afreizen naar het bewuste gebied. Evert Bopp is zo iemand en het gebied was Haïti. “Ik zag net als iedereen de beelden op televisie en wilde gaan helpen. Ik heb wat contacten gelegd en ben toen die kant op gegaan. Het idee was om na een paar maanden weer terug te gaan naar mijn day job, maar dat liep even anders.” Die enkele maanden werden enige jaren. “Mijn eigen bedrijf had ik aanvankelijk tijdelijk overgedragen, maar ik ben er uiteindelijk helemaal mee gestopt. Ik kon nog zoveel betekenen op het gebied van de humanitaire hulp.”
De afgelopen elf jaar heb ik de mooiste plekken van de wereld gezien in de ergste omstandigheden.
Communicatienetwerken
Waar andere organisaties goed zijn in het regelen van goederen en handen, heeft Evert expertise op een heel ander vlak: communicatie en netwerken. Met een achtergrond in de IT, weet hij snel draadloze netwerken op te zetten. “Fysieke communicatielijnen zijn na een natuurramp bijna altijd kapot, maar er is wel behoefte aan middelen om elkaar te kunnen bereiken, zeker voor overheden en organisaties om onderling af te kunnen stemmen.” Voor zijn werk hield hij zich al langer bezig met draadloze netwerken en wist dus dat hij hierin wat kon betekenen. “De afgelopen elf jaar heb ik de mooiste plekken van de wereld gezien in de ergste omstandigheden.” Hij was er na tornado’s in de VS, na aardbevingen in Fiji, Nepal en Italië en ook bij de vluchtelingencrisis in Griekenland droeg hij zijn steentje bij.
Disaster Tech Lab
Wat beweegt iemand om een goed lopend bedrijf op te zeggen om vervolgens op vrijwillige basis hulp te gaan verlenen? “Tja, aanvankelijk heb ik me er gewoon ingestort. Ik wilde simpelweg wat doen. Toen ik merkte dat er echt behoefte was aan het snel opzetten van netwerken, ben ik wat breder gaan kijken en heb ik een organisatie opgezet ‘Disaster Tech Lab’. In een aantal jaar tijd ben ik in vele landen actief geweest met in totaal wel 250 vrijwilligers op lokaal niveau. Al die tijd heb ik een beetje tussen vrijwilligerswerk en een baan gezeten. Ik kon er wel van leven, maar in vergelijking met wat ik had was het een schijntje.” Helemaal niet erg, vindt Evert, want voldoening is onbetaalbaar.
Van Ierland naar Geleen
Al die tijd woonde hij in Ierland en van daaruit daar reisde hij af naar rampgebieden. Sinds korte tijd is hij weer terug in Nederland en woont in Geleen, zijn geboortegrond. “De recente overstromingen waren ineens heel dichtbij. In vergelijking met andere plekken in de wereld mijn voortuin zeg maar.” Evert deed wat hij al die jaren al deed: direct netwerken opzetten en vraag en aanbod bij elkaar brengen. “Je zag veel mensen hulp aanbieden via social media, maar de vragen bleven nog een beetje achter. Mensen wisten elkaar niet goed te bereiken. Uiteindelijk zijn vrijwilligers ter plekke gaan kijken wie er hulp nodig had en hebben we de hulp gecoördineerd via een platform dat we hadden opgezet. Na een aantal dagen waren we klaar met uitruimen en schoonmaken, want in Limburg hielp iedereen elkaar, mooi om te zien.” Erna is Evert meteen doorgegaan met Belgisch Limburg. “Het is daar veel erger dan bij ons en er moet ontzettend veel opgeruimd worden en er is een gebrek aan drinkwater.”
Als alles weer rustig is, gaat Evert nadenken over een plan de campagne voor bij een volgende overstroming in zijn geboortegrond. “Dat het nogmaals gaat gebeuren is zeker, maar hopelijk niet al te snel.” Maar als het komt, dan staan Evert en zijn vrijwilligers paraat.