Je zou haast kunnen zeggen dat zijn vrijwilligersjob als lid van de ‘site crew’ helemaal niet zo verschilt van zijn baan als vertegenwoordiger bij Pepsico. Matthijn Steert rijdt de regio door om op allerlei plekken te kijken of de chips en snacks van zijn merken er een beetje netjes bij liggen, promotierekken te brengen en halen en lekker veel koffie te drinken met de klanten. Zo gaat het op Lowlands ook: hij gaat op het terrein van A naar B tot Z om allerlei klussen aan te pakken. En die koffie is natuurlijk nodig om twaalf uur lang in de benen te blijven.

140 hectare plezier 

De 35-jarige Matthijn, getrouwd en vader van twee kinderen, is jaarlijks drie dagen in de weer om samen met heel veel anderen het festival Lowlands soepel te laten verlopen. “Vijftien jaar geleden werd ik gevraagd om een keer te helpen en ik was best benieuwd naar het gebeuren achter de schermen bij zo’n groot evenement, dus deed ik dat.”
Op een terrein van honderdveertig hectare liggen zeven campings, een backstage area, twaalf podia en veel veldjes om op te ontspannen. Net als andere festivals bestaat Lowlands bij de gratie van de inzet van honderden vrijwilligers: van de parkeerplaats tot de bar en van ‘stage hands’ tot hosts.
In drie ploegendiensten wisselen tientallen vrijwilligers die verantwoordelijk zijn voor de klussen op het terrein elkaar af. Tussen het middaguur en middernacht is het de beurt aan Matthijn en zijn ‘late site crew’. Het kan trouwens nog veel later, want er is ook een nachtploeg die tussen zes en zes aan de slag is die op zijn beurt weer afgewisseld wordt door de ochtendploeg die om zes uur in de ochtend al paraat staat.

Crew en vrienden

De eerstvolgende editie is de veertiende keer dat Matthijn van de partij is. Vóór deze vrijwilligersjob was hij zelf nooit op een festival geweest, maar Lowlands maakte zoveel indruk dat hij jaar in, jaar uit terugkeerde. “De sfeer is heel relaxed en je ziet allerlei mensen. Van ouders met kinderen tot hoogbejaarde rockers. Mensen zijn blij en vrolijk en het terrein is schitterend. Elk jaar weet weten ze er iets moois van te maken.”
Tussen al die vrolijkheid vindt Matthijn zijn weg. Via de portofoon op zijn schouder krijgt hij te horen welke klussen er te doen zijn. “Wij zorgen voor alle niet-planbare klussen. Als er ergens handdoeken nodig zijn of houtkorrels moeten worden uitgereden om een modderig stuk begaanbaar te maken bijvoorbeeld, dan komen we in actie.” Op het festivalterrein zelf is zoveel publiek op de been dat de mannen wel moeten lopen, maar op de campings wordt nog wel eens een karretje of fiets gebruikt. “We maken heel veel stappen, na zo’n dag zijn mijn benen echt wel moe.” Maar het mag niet deren, want onderdeel zijn van de ‘site crew’ is elk jaar weer een feest. “Al vele edities zijn we met dezelfde zeven mannen, van directeur tot ZZP’er. Het voelt als een vriendenreünie.” Tussen twee edities in gaan ze ook samen eten; herinneringen ophalen en alvast vooruitkijken.

Meestal volgen de klussen elkaar in rap tempo op, maar soms is er ook een uurtje tijd voor ontspanning en kunnen we een optreden meepakken.

Het dak eraf

Hemelsbreed ligt het festivalterrein twee kilometer van zijn huis in Elburg. Als hij rond middernacht huiswaarts keert en in zijn bed ploft, kan hij in slaap vallen op de lage bastonen van de muziek. Op de dagen zelf houdt hij het prima vol, misschien door de goede energie die er hangt, de adrenaline en de cafeïne. “Tuurlijk ben je ’s avonds wel moe, maar de echte vermoeidheid komt na de drie dagen. Dan ben ik wel echt op en moet ik een dag bijkomen.”
Zover is het nu nog niet. Matthijn kijkt reikhalzend uit naar de volgende editie in 2022: drie drukke showdagen vol muziek en karweitjes. “Meestal volgen de klussen elkaar in rap tempo op, maar soms is er ook een uurtje tijd voor ontspanning en kunnen we een optreden meepakken.” Een van de acts die Matthijn het meest is bijgebleven van al die jaren is die van de Iers-Keltische punkbank Flogging Molly. “Het dak ging eraf, ze zetten echt de tent op zijn kop. De energie en chaos waren fantastisch.” Mocht op zo’n moment de portofoon afgaan, dan zou hij het niet eens horen. Stoeltjes verplaatsen? Eventjes niet hoor.