#100verhalen: Liesbeth in de jungle

1235 keer bekeken 0 reacties

Tijdens een dienst in het dierenpark WILDLANDS kan er altijd iets verrassends gebeuren. Een net gearriveerde vicuña, een tropische bloem die tot bloei komt, een trouwerij in de warme jungle of een snorkelende olifant. Voor Liesbeth voelt haar vrijwilligersjob in elk geval als een uitje.

Binnen in Rimbula, de overdekte jungle, is het warm en vochtig. Het ruikt er zoet en overal klinken apenkreten en vogelgefluit. Liesbeth den Heijer is een van de aanwezige vrijwilligers die bezoekers van het park te woord staat, vragen beantwoordt en toezicht houdt. Een meneer vraagt aan haar collega welke aap er in de grote palm zit. Het blijkt een bonte vari.

Geiten melken

Elke week gaat Liesbeth den Heijer een paar uur naar het park in Emmen om zich als vrijwilliger in te zetten. Voordat ze met pensioen ging, zeiden haar collega’s dat ze wel als vrijwilliger terug zou komen bij Taalhuis, de organisatie waar ze in haar werkend leven coördinator was. “Nee hoor”, riep ze destijds altijd gekscherend, “dan ga ik lekker geiten melken ofzo!” Eerst even een jaartje niks doen, dat leek haar ook wel wat. Maar al op de eerste dag van haar pensioen liep het anders. “Ik was die dag met mijn zoon in WILDLANDS en hij zag een van de vrijwilligers staan. ‘Oh mam, dat is ook echt wat voor jou’, zei hij.” Dat bleek te kloppen. Nadat Liesbeth contact opnam met het park, kon ze al snel meedoen met een van de vrijwilligerstrainingen en voelde zich op haar plek. “Ik leerde over gastvrijheid en wat je moet doen als een kind kwijt is of zich een calamiteit voordoet.” Geen geiten melken dus, maar ze loopt wel elke week tussen de dieren.

Van de jungle naar de noordpool

De vrijwilligers in WILDLANDS wisselen af tussen de warmte van grote kas, de buitenjungle, de savanne en het koude gebied. “Mensen denken vaak dat wij ook de dieren verzorgen, maar dat is niet het geval, wij staan bezoekers te woord als gastheren en -vrouwen.” Bij de dienst hoort ook een beetje toezicht houden. “Bij de doodshoofdaapjes in de buitenjungle mogen bezoekers geen eten in hun handen hebben. De aapjes springen er los rond en kunnen zo van alles te pakken krijgen wat absoluut niet goed voor ze is.” Het toezicht wordt gevolgd door een ronde door de overdekte jungle en na de pauze loopt Liesbeth in de twee andere gebieden. “Het is heel veelzijdig werk zo. Ook in de winter is het leuk, want dan helpen de vrijwilligers achter de schermen, waar de bezoekers in dat seizoen ook een kijkje mogen nemen.”

Ik voel me echt bevoorrecht dat ik me hier kan inzetten. Na een dienst ga ik moe, maar voldaan naar huis.

De snorkelende olifant

Hoewel de vlinder eigenlijk altijd al Liesbeth haar favoriete dier was, heeft ze er sinds haar vrijwilligersjob een nieuwe lieveling bij: de onager. “Op zich had ik niet veel met ezels - de onager is een wilde ezel - maar tijdens een van mijn diensten gebeurde er iets bijzonders. Ik wees een groep bezoekers op een onagerjong dat twee weken eerder geboren was. Een van de mensen merkte op dat het beestje nog bloed op de poten had en toen ik goed keek zag ik dat het niet het jong van twee weken oud was, maar eentje die net een minuut eerder geboren moest zijn. Heel bijzonder vond ik dat, zo’n ezelmoeder die zomaar even een jong baart.”
Ook de olifanten zijn speciaal, vindt ze. Toen Liesbeth vroeger naar de oude dierentuin ging met haar kinderen, zagen ze eens een olifantje dat net geboren was genaamd Mingalar Oo. “Diezelfde dame is nu de leidster van de olifantengroep in het park.”
Hoewel Liesbeth pas sinds 2019 actief is voor de Stichting Vrijwilligers WILDLANDS & Atlas Theater, voelt het al als een heel lange tijd. Ze voelt zich er op haar plek. “Het is ook zo’n mooi park, de dieren hebben het goed, de medevrijwilligers zijn aardig en de bezoekers van het park zijn altijd blij, want ze zijn een dagje uit en dat geeft een prettige sfeer. Ik voel me echt bevoorrecht dat ik me hier kan inzetten. Na een dienst ga ik moe, maar voldaan naar huis.” Ze wijst als laatste nog even naar de olifanten, de jonge puberende mannetjes die nu in de grote overdekte kas staan. “Bij een van de eerste diensten die ik deed, zag ik een olifant helemaal onder water gaan, ik vroeg me af of dat wel goed ging, maar kennelijk gebruiken ze hun slurf als een snorkel, leuk toch?”

Foto: deverhalenmaker/Annemieke Dubbeldeman

Ben je geïnspireerd en wil je weten hoe jij je vrijwillig in kunt zetten? Bekijk de mogelijkheden via vrijwilligerswerk.nl.
> Bekijk hier de mogelijkheden voor vrijwilligerswerk in Emmen.
> Hier kom je meer te weten over vrijwillig inzetten bij WILDLANDS.

 

0  reacties

Partners:     Movisie

Cookie-instellingen