Het ‘lawaai’ in Maastricht bestaat uit het organiseren van een inloop, waar mensen uit de stad en erbuiten elkaar ontmoeten en hulp kunnen krijgen indien nodig. Naast twee inloopochtenden is er ook een vaste knutseldag en zijn er door het jaar heen talloze andere activiteiten.

De coördinatie

Zelf zijn Roger en Jose bekend met hoe het is om het niet breed te hebben. Vanwege ziekte zijn ze beiden ooit afgekeurd voor werk en hebben het financieel wat moeilijker gehad. Niet alleen de praktische problemen, maar ook de schaamte is bekend voor ze en daarom weten ze ook dat mensen die tegen financiële moeilijkheden aanlopen er vaak niet voor uitkomen: de zogeheten stille armoede.
In de tijd dat ze beiden niet meer werkten, ontmoetten Jose en Roger elkaar bij het Leger des Heils, waar ze alletwee vrijwilliger waren. Toen dat stopte en later Roger eens de ontmoetingsplek van Quiet binnenliep, zag hij Jose weer. “Hee, ben jij nu hier vrijwilliger?”, vroeg hij en Jose nodigde hem uit te blijven en ook te helpen. Dat deed hij. Intussen zijn ze samen verantwoordelijk voor de coördinatie van de inloop.

Waardering

In de Quiethuiskamer is het altijd levendig. “Van de week hadden we livemuziek en eerder deden we al bingo en bordspellen en hielden we een sjoelcompetitie. Het is de bedoeling dat we binnenkort altijd een activiteit gekoppeld hebben aan de inloop, zodat er steeds wat te doen is. We dachten nog aan dingen als karaoke en een film kijken.”
Het duo valt niet meer weg te denken bij Quiet. Jose kan merken dat mensen het waarderen dat ze er zijn. “Als we er een keer niet zijn, dan horen we altijd dat mensen het jammer vonden.” Bijna elke dag zijn ze er. Ze zorgen voor de bemensing, de koffie en het doorverwijzen van de bezoekers naar instanties. Je zou het hun tweede huis kunnen noemen. “We zijn op deze manier lekker bezig; we vergaderen, zijn met de mensen bezig en hebben zelfs een BHV-cursus gedaan.”
De huiskamer van Quiet Maastricht telt zes gastvrouwen en -heren en nog veel meer andere vrijwilligers. “Er zijn mensen die bijvoorbeeld activiteiten verzinnen, de coördinatie over de vrijwilligers hebben en sponsoren zoeken. Een van de sponsoren zorgt dat er altijd verse vlaai en brood bij de inloop is, daar zijn we heel erg blij mee.” Roger showt de ruimte. “En de hele inrichting is door twee grote bedrijven geregeld, dat is toch super?”

Doorverwijzen

Via een app worden regiobewoners op de hoogte gehouden van de activiteiten. Ze kunnen vouchers ophalen bij de inloophuiskamer. “We hopen dat mensen dan ook even blijven kletsen en koffiedrinken. Meestal zie je dat mensen na een aantal keer langs te zijn geweest, durven te vertellen over hun situatie.” Voor Jose en Roger is het prettig om te weten of er wat speelt, want dan kunnen ze bezoekers doorverwijzen naar plekken waar ze hulp kunnen krijgen. Ze zijn het eens dat mensen in zo’n situatie snel hulp moeten zoeken. “Het is echt verstandig meteen actie te ondernemen als het niet goed gaat, anders zak je alleen maar dieper weg in de ellende. In financiële moeilijkheden kan iedereen komen, je bent niet de enige zouden wij willen zeggen tegen de mensen die zich schamen.”
In de huiskamer is het, mede dankzij de gastvrije Jose en Roger, de leuke activiteiten en de lekkere vlaaien, altijd een zoete inval. En het is er met tientallen mensen zeker niet quiet!