#100verhalen: Babette en Erik en kids – homies

1280 keer bekeken 0 reacties

Om de week is de huiskamer van Babette en Erik op vrijdagmiddag niet gevuld met drie kinderen, maar met vier. Milou, een meisje van zeven jaar dat het thuis niet makkelijk heeft, komt dan het gezin verrijken.

De wens om voor kinderen te zorgen die wel wat extra aandacht kunnen gebruiken, was er altijd al bij Babette. “Eigenlijk al voor we zelf kinderen hadden. We hadden ons er al wel wat in verdiept, maar toen we zelf kinderen kregen, was het ineens zo druk al die jaren dat we die pleegwens even on hold hadden gezet.” Na de eerste tropenjaren met hun eigen kinderen, nu vijf, acht en negen, vonden ze het afgelopen jaar tijd om zich er verder in te verdiepen. “Er was een bijeenkomst in de buurt en daar zijn we heengegaan.” Een van de presentaties ging over het project Homies van Stichting Present, waarbij gastgezinnen worden gekoppeld aan gezinnen die steun kunnen gebruiken, zoals een kind een speelplek bieden. “Het is een heel laagdrempelige vorm van pleegzorg en ik dacht meteen: dat gaan we doen. We hebben een stabiel gezin, een huis, tuin, voldoende speelgoed. Het kan gewoon.”

Op school zien ze vooral kinderen die in dezelfde sociale setting zitten en het is goed om te zien dat er nog meer is buiten hun bubbel.

Buiten de bubbel

Sinds een half jaar komt daarom om de week Milou bij het gezin langs. Ze wordt op vrijdagmiddag opgehaald en thuisgebracht. Hoewel de drie kinderen van het stel zich niet verplicht hoeven te voelen met Milou te spelen en hun eigen gang kunnen gaan, kiest de achtjarige Ella-Mai er wel vaak voor. “Het is leuk om iemand te hebben om mee te spelen. Buiten hebben we een keukentje en dan gaan we dingen maken.” Babette denkt dat de meiden elkaar op school niet snel zouden hebben uitgekozen als vriendin, maar is blij met het contact dat ze onderling hebben. “Ondanks dat ze verschillende types zijn, gaat het gewoon hartstikke goed.” Luca, een makkelijk en sociaal kind, is negen en vind het wel best dat er om de week een bonuskind bij hem thuis is. Samen spelen doen ze niet snel, want Luca gaat liever voetballen of met Lego spelen.
De kinderen weten dat Milou bij het gezin komt, omdat ze het thuis niet zo makkelijk heeft. Dat de leefwereld van Milou op die vrijdagmiddagen anders is dan haar normale dagelijkse leven, wordt soms pijnlijk duidelijk. “Laatst vertelde ze over een inbraak waar ze bij was. Of het nu echt gebeurd is of wellicht wat stoere praat weten we natuurlijk niet, maar het feit dat een zevenjarig meisje met zoiets bezig is, vinden we niet alledaags. Onze kinderen horen dat dan ook en dat is op zich prima, zo kunnen we er met zijn allen over praten. Op school zien ze vooral kinderen die in dezelfde sociale setting zitten en het is goed om te zien dat er nog meer is buiten hun bubbel.”

Een veilige basis

Het echtpaar heeft bewust voor deze pleegzorg light gekozen en kunnen de intensiteit van de verhalen waarmee Milou komt een plek geven. Babette is blij met de veilige basis die ze het meisje kunnen geven, ook al is het maar eens per twee weken. “Vroeger had ik het zelf ook niet altijd makkelijk en soms denk ik wel eens dat het prettig zou zijn geweest als er zoiets bestond zoals wij nu doen. Voor ons voelt het ook helemaal niet als een belasting. Wat is nou die ene middag? We halen er zelf ook plezier uit, dit te kunnen doen.”
Dat het leven niet altijd makkelijk is, weet ook Erik. Op zijn werk, bij een woningbouwcoöperatie, ziet hij genoeg gezinsproblematieken voorbijkomen. “Ik zie armoede en situaties waarbij urgentie nodig is. Daarom ben ik ook wel blij dat ik op deze manier een beetje positieve energie kan geven aan Milou en haar gezin. We vinden het lastig om te zien dat het thuis minder soepel gaat, maar weten ook dat we daaraan niks kunnen veranderen. Het enige wat we wel kunnen, is hetgeen we nu doen.”
De jongste van het stel, Manoah van vijf, komt uit het bos aan de overkant gebanjerd. Tussen de bomen is een boomhut van drie verdiepingen te vinden. “Onze eigen kinderen hebben er al zo vaak in gespeeld, dat ze er nog weinig mee doen, maar als Milou er is, dan wordt er vaak wel in gespeeld. Ze heeft het hier erg naar haar zin en we zijn gewoon heel blij dat we dit kunnen bieden.” Homies, dat zijn ze.

Foto: Iris Dorine Westra

De naam Milou is gefingeerd.

Ben je geïnspireerd en wil je weten hoe jij je vrijwillig in kunt zetten? Bekijk de mogelijkheden via vrijwilligerswerk.nl.
> Lees meer over project Homies.

 

0  reacties

Partners:     Movisie

Cookie-instellingen