Het echte schaatsseizoen begint voor Wendy Oostdam in september, wanneer de binnenbanen weer openen. “Ik doe zelf aan langebaanschaatsen en kom uit voor de ijsclub Zoeterwoude, net als mijn broer. We trainen in Den Haag in een binnenbaan. De kinderen uit het dorp gaan naar Leiden voor les. Alle trainers zijn vrijwilligers.”
De ijsbaan in het dorp is een ouderwetse buitenbaan. “Daarop kun je alleen schaatsen als het vriest.” Met een steeds kleinere kans op een lang schaatsseizoen, is enkele jaren terug besloten om een skeelerbaan aan te leggen. “Zo is er het hele jaar door in- en aanloop van mensen die willen skeeleren of leren schaatsen en is er altijd wat te doen. De baan is gemaakt van speciaal asfalt, waarop een laag water kan worden gespoten als de ijsbaan open kan.”
Kind van de vereniging
De IJsclub Zoeterwoude bestond vorig jaar 125 jaar. “De bedoeling was om een groot jubileumfeest te geven, maar dat kon natuurlijk niet doorgaan. Ik zit in de commissie en we kijken nu wanneer het wel weer zou kunnen.”
Wendy’s moeder zit in het bestuur van de club en staat altijd met koek en zopie langs de ijsbaan en haar vader haalt al jaren oud papier op voor de vereniging. “En als in de winter de baan opengaat, is hij er de hele dag te vinden voor allerlei regelzaken.” Wendy groeide op met het vrijwilligerswerk van haar ouders. Ze rolde al vanaf jongs aan in de club en noemt zichzelf een kind van de vereniging. Zelf is ze verantwoordelijk voor de inkoop en verkoop van schaatskleding en ze houdt de Facebookpagina bij. De schaatsers die namens de club uitkomen en trainen hebben kleding nodig en ook liefhebbers die enkel bij echte vrieskou op de buitenbaan staan een jack of muts willen aanschaffen. “Het leuke van dit vrijwilligerswerk is dat ik leer hoe een organisatie in elkaar zit en hoe de radertjes draaien. Door mijn werk voor de kledingcommissie leer ik hoe de in- en verkoop van goederen gaat. Dat je daarbij ook moet leren omgaan met verschillende typen mensen, is mooi meegenomen!”
Het is dan een sociale happening, heel gezellig.
Een sociale happening
Zodra de eerste echt goede kou zijn intrede doet, gaat het bij de vrijwilligers, clubleden en dorpsgenoten broeien. Op natuurijs schaatsen is wel echt een hoogtepunt voor Wendy. De scherpe kou van de wind, uitzicht op de polder, warme chocolademelk en het hele dorp dat met schaatsen is aangerukt. “Het is dan een sociale happening, heel gezellig.” In de aanloop ernaartoe stroomt de inbox op Facebook al vol. “De ijsbaan is eerder open dan er op slootjes en vaarten kan worden geschaatst, omdat het laagje water dunner is. Ik krijg dan veel berichten met de vraag of we al opengaan. We staan dan wel op scherp ja.” Zou het dan eindelijk…? Nou ja, en zo niet, dan hebben ze altijd nog de voorpret gehad.
Foto: Rob van Hilten