Nu deinst de gemiddelde Nederlander sowieso niet terug voor een bezoekje aan een tuincentrum, maar in Duiven hebben ze het wel zo spectaculair gemaakt dat busladingen vol mensen van heinde en ver komen. In een van de hallen is er een echte ‘christmas world’ te bewonderen met besneeuwde landschappen en treinen die door tunnels rijden.
Vader en dochter Knijff zijn twee van de vrijwilligers van de modelbouwvereniging die zorg dragen voor het materieel: de treinen. Al vier jaar lang begint de club al in augustus met de opbouw. Voor Peter, Anna en de andere leden is het geweldig om er onderdeel van uit te maken. “Thuis bouw je zoiets natuurlijk niet even op en ook in het clubgebouw van de vereniging is er niet zoveel ruimte als hier.”
De modelbouwvereniging
Al van kinds af aan vindt Peter de kleine treinen geweldig. “Ik begon met een legotrein en stapte op mijn twaalfde over naar modelbouw. Helaas mocht ik van mijn vader niet de door mij verlangde Märklintreinen, maar moest ik het doen met Minitrix, want daar paste meer van op een tafel. Op mijn twintigste ging ik naar de universiteit en kon ik zelf over zulke dingen beslissen, maar toen had ik geen geld voor de aanschaf van het materiaal. Later ging ik werken en had ik wel geld, maar geen tijd.” En zo duurde het een flinke tijd tot Peter eindelijk aan het echte werk toekwam. Samen met de toen nog kleine Anna ging hij bij de Modelbouwvereniging in Arnhem kijken en werd meteen lid. Anna knutselde er een boompje en was ook om. Inmiddels is zij zestien en wonen ze met z’n tweeën en een handje katten en parkieten in hun huis in Duiven. Het is misschien wel omdat ze sinds het overlijden van de moeder van Anna tien jaar geleden altijd samen zijn, dat ze ook veel dezelfde dingen leuk vinden. “De treinen natuurlijk en ook Lego, Fischertechnik en films kijken.”
Elektronica en programmeren
Nadat in augustus eerst alle tafels in de hal van het tuincentrum worden klaargezet, komen fabrikanten de landschappen creëren. Skibanen, kerkjes, draaimolens en hele dorpspleinen worden tevoorschijn getoverd. Erna zijn de vrijwilligers van de modelbouw weer aan de beurt. De sporen worden gelegd en de treinen klaargezet. Vanaf eind september kunnen de bezoekers al langskomen.
Peter is bij de vereniging verantwoordelijk voor de elektronica. Ook Anna heeft wel interesse in het programmeerwerk. Ze wil als ze haar diploma heeft verder in de wereld van de ICT en computertalen, net als Peter, die softwaretester is. “Ik ben haar nu aan het leren programmeren op een soort minicomputertje dat we gebruiken in de modelbouw.”
Soms laat ik kinderen op een knopje drukken waardoor een trein gaat rijden, dan gaan ze helemaal glunderen, mooi is dat.
Een ontspoorde trein
Op vrijdagavonden en zaterdagochtenden nemen ze samen een dienst in kerstland op zich. Peter loopt rond en kijkt of alles nog rijdt en Anna krijgt de treinen die even schoongemaakt moeten worden, aangereikt van haar vader. Vorig jaar was de examenleerling ook van de partij. “Toen hielp ik een klein beetje, maar nu ben ik officieel lid van de club en draai ik gewoon mee.” Tijdens de eerste twee jaar van de middelbare heeft Anna kennis gemaakt met de wereld van het vrijwilligerswerk. “Voor school ging ik elke week naar ouderen toe om te dansen en te zingen. Heel leuk was dat.” Dat zat er vanwege corona al een tijd niet meer in, maar gelukkig kan ze zich wel inzetten voor de vereniging. “Ik beantwoord ook vragen van de bezoekers. Die willen dan weten waar ze een bepaald kersthuisje kunnen vinden.” Ook voor Peter is de interactie met de mensen een leuke extra. “Soms laat ik kinderen op een knopje drukken waardoor een trein gaat rijden, dan gaan ze helemaal glunderen, mooi is dat.” Hij is helemaal blij dat Anna er is wanneer er even door het water moet worden gelopen als een trein aan de andere kant ontspoord is. “Er liggen alleen regenlaarzen in een kleine maat die ik niet pas.” Aangezien Anna er ook niet aan moet denken dat haar vader door die te kleine laarzen straks languit in kerstland ligt, schiet zij ze maar even aan haar voeten om de trein te redden.
De magie
Voor iedereen is de magie van kerst wel duidelijk: twinkelende lichtjes in de duisternis, kerstliedjes, gezelligheid en ga zo maar door… maar wat is nou de magie van de kleine treinen? “Nou voor veel mannen, en natuurlijk deze dame naast me, is het toch een soort wens om een trein te besturen. In het echt kan dat natuurlijk niet, maar op schaal 1:87 kan het ineens wel. Ook met de leden van de club is het gezellig, we denken hetzelfde en delen dezelfde passie.”
Anna ziet vooral de charme van de kleine verhaaltjes in de landschappen. “Op de club is ergens een knopje en als je die indrukt dan gaat de deur van een klein wc-tje open en staat er iemand te plassen. Oh! En er is ook een tentje met een blote vrouw erin.” Haar vader lacht. “Nou ja, eigenlijk is het gewoon een stukje plastic dat roze is geverfd hoor.” Goed, zowel kerst als modeltreinen doen een beroep op de fantasie dus. Helaas wordt de grote kerstfantasie binnenkort weer afgebouwd en gaan de spullen weer voor driekwart jaar de opslag in. Peter en Anna zullen zich desondanks niet vervelen, want er zijn nog zoveel leuke dingen te doen. Samen natuurlijk!
Tekst en foto: Annemieke Dubbeldeman